Hiii Holland,

Hier een berichtje van Ballender road. Ik schrijf deze update op het moment dat ik geen internet heb, that sucks! En ze snapt gewoon niet dat dat echt niet te doen is voor mij. Ik moet contact hebben met jullie allemaal want anders wordt het een ramp hier. Het is nu nog een grote zooi in ons nieuwe huisJE! Het is zooo klein niet normaal. Ik verveelde me vandaag gewoon omdat ik geen plek had om heen te gaan. Ik wist gewoon niet wat ik kon doen. Nu is het wel lastiger om me terug te trekken op mijn kamer omdat het gewoon een van de kamers is uit het appartement waar je wel in moet leven omdat je anders gek wordt en een kamer mist. Oke als ‘t vaag is begrijp ik ‘t, maar ik kan ‘t niet anders omschrijven. Het vervelen komt natuurlijk ook omdat ik geen internet heb dus ook werkelijk niks anders kan doen als een beetje rond lopen en helpen uitpakken. Wat ook niet gaat omdat we nog geen kasten etc hebben. Alleen wat spullen voor de keuken en that’s it. Dat wilde ze zelf doen, begrijpelijk, dus daarbij kon ik niet helpen. De kinderen verveelde zich DOOD en volgens mij gaat dit nog een groot drama worden om die kinderen hier te entertainen want er is niks! Ik zal even vertellen hoe we hier zijn gekomen. Gisteren (vrijdag) gingen we overhuizen. Maar ik heb me heel de ochtend verveeld, alles was ingepakt en ze had mannen ingehuurd die alles in de vrachtwagen zetten en over zouden moeten huizen. Dus ik besloot om in de zon te gaan zitten, sorry mannen, maar ik had ‘t verdient! Daarna rustig met Wietje zitten webcammen weer wat later rustig aanstalte gemaakt om de kinderen op te gaan halen (inmiddels half 3) en er was nog geen sprake van de deur dicht trekken en gaan. Ik met de kinderen naar ‘t park en zou rond 6 uur naar het nieuwe huis met de kinderen rijden, waar dan alles klaar zou staan, althans dat dacht zij. Mooi niet dus, om half 5 belde ze me; ‘Reggie where are you? You need to come now’. Oke, jongens RENNENNN! Wij naar ‘t OUDE huis, waar wel alles leeg was, maar ze was nog steeds niet klaar om te gaan. Beetje jammer dus want die kinderen wisten niet meer waar ze ‘t moesten zoeken van wazigheid, hun huis was leeg, hun moeder was overstresst, hun au-pair stond versteld van alle dingen die thuis ZOOO anders zouden gaan en ze waren/zijn kapot. Nou eindelijk gingen we dan rond 6 uur met een auto vol spullen naar het nieuwe huis, maar de spullen zouden die avond pas komen en zij moest nog weg om vanalles te regelen dus Reggie zou jij zo vriendelijk willen zijn en met de jongens in het huis te wachten tot de spullen en/of ik weer terug ben. Oftewel, zoek ‘t ff uit ik kan niks met die kinderen beginnen dus dump jullie even in een huis met niks erin. Bedankt. Maargoed, ik vond ‘t allemaal prima als ik maar gauw kon gaan slapen in een bed en mijn spullen weer had. Nou rond half 8 kwamen de spullen, Sarah was inmiddels weer terug, en kon het echte werk beginnen. Bedjes van de kinderen opbouwen en ze overtuigen van ‘t feit dat ze wel eens mochten gaan slapen, maarja kinderen he. Die zeggen dat ze nooooooooit moe zijn, ookal vallen ze haast in slaap. Oeh en de kunst voor mij is dan om mezelf in te houden en niet te zeggen, kijk toch naar jezelf je ogen vallen bijjjjna dicht en je zit de hele tijd te gapen. Niet gedaan dus, ik geef mezelf wel even een schouder klopje nu. Nou rond kwart over 10 kon in naar mijn MATRAS gaan, alle mannen waren weg en de dozen stonden klaar voor vandaag bleeehh. Ja je leest ‘t overduidelijk goed, ik slaap momenteel op een matras, bed en kasten zijn er nog niet. Hoe ik dit volhoud en accepteer?! Geen idee. Ook is er dus geen internet waar ik eigenlijk nog erger van baal. Maar gisteren was ik te moe om daar ook maar één seconde over na te denken, ik was meteen in slaap gevallen.

Vandaag vond ik dat ik ‘t niet kon maken om niet mee te helpen met uitpakken dus rond half 10 ben ik opgestaan. Er werd dus ook verwacht dat ik zou helpen want ik moest meteen op de kinderen letten omdat Sarah alweer weg moest. Nou daarna hebben we dus de keuken een beetje ingericht. Toen dat ‘klaar’ was was iedereen helemaal gaar, waardoor we besloten dat we er echt even uit moesten. Ik ging mee natuurlijk want wat moest ik hier anders doen?! We zijn naar de kermis geweest. En wat voor mensen daar rondliepen zijn nou de échte engelse, gadverdamme. Gewoon kermisvolk en dan nog met een fout Engelse tintje. Geweldig om naar te kijken, maar niet te lang want hoeeee blikken die je krijgt. Oscar was zooooo enthousiast dat ie gewoon niet kon stoppen met huilen zeuren en rondrennen. Heel leuk dat ik mee op de paardjes moest voor Auberon hmm.. De botsauto’s waren voor Sarah en Oscar niet zo’n succes. Maar Auberon en ik hadden de grootste lol, die gaat later nog erger klunzen dan ik in het verkeer zeg. Toen we weer thuis waren kwam mn grootste verveel moment sinds tijden! Het is ZOO klein echt ik kan er gewoon niet aan wennen hoe klein ‘t is. Je kunt niet eens ff ergens alles zijn zonder dat je iedereen hoort. Je hebt geen kant om op te gaan, je loopt iedereen steeds in de weg, niks is nog uitgepakt grrrrr frustrerend klein dus. Ik ben maar kinder dvd’s gaan kijken omdat ik anders echt niet wist hoe ik de tijd vol moest maken. Dus wat te doen morgen.. in ieder geval uit dit huis en de buurt maar eens gaan verkennen.

Nou, volgende week wordt een rare week. Verassend wéér een drukke week. Sarah gaat van dinsdag tot vrijdag ochtend naar Ghana omdat ze dingen moet regelen ivm haar overleden moeder. Waardoor ik dus non stop voor de kinderen moet zorgen, gelukkig gaan ze nog wel naar school etc, anders werd ik echt gek. Maar ‘t irritante eraan is dat er elke dag vrienden van Sarah komen kijken of ‘t allemaal wel goed gaat, fijn idee dat er iemand is waar ik op terug kan vallen, maar dit beperkt wel een heel stuk de vrijheid om te gaan en staan met de jongens waar ik wil. We zullen zien wat volgende week ons brengt, hier hou ik jullie natuurlijk ook van op de hoogte.

Auf wiedersehen oh no, see you!

Lot’s of love, Reggie (<dit moet je natuurlijk wel op zijn Engels lezen he)

p.s. mijn nieuwe adres heb ik nog niet EN ik heb nog steeds geen internet!! Ben maar weer in de bieb in Peckham beland, good old memories (niet dus)