Avontuurtje West End (Kim)

Welcome back,

Vandaag is een zeer drukke, leuke en verwarrende dag geweest. Kim (voor familie en dergelijke, een vriendin van mij) was met school 2 dagen in London, nou dat klinkt natuurlijk meteen als YES wij gaan mekaar zien. Maar zo makkelijk is dat niet. We hadden contact gehad over Kim's programma en hoe dat zou passen in mijn schema met wegbrengen en ophalen van mn vriendjes. Ik zou de bus pakken, tijd maakt hier niet uit want er rijden er zon 18934573404 in London dus dat was in ieder geval geen probleem. Even iets tussendoor, de bus stopt hier écht maximaal om de 400 meter dat zou nog niet zo'n probleem zijn als ze lijn 99 Nijmegen-Uden zou zijn, want dan rijdt hij nog door, maar hier stapt er élke 400 wel iemand in en/of uit. Dus dat betekent gas geven, uit laten rollen en weer remmen. Erg prettig dus als je vol spanning in de (hopelijk) goede bus zit. Nou ik zal dus in de goede bus, maar welke halte moest ik eruit?! Ik zat al op scherp toen de London Eye in zicht kwam, maar hoorde nog steeds geen Oxfort Street of Regent Street. In Oxford Street zit een hele grote Primark en daar zou ik Kim zien. Ik sprong natuurlijk op toen ik iets in de richting van een van die twee hoorden. Ik wist dat ik nog een stukje rechtdoor moest lopen en dan naar recht, maar ik zat in een andere lijn dan toen ik met Sarah was geweest dus ik moest nog puzzellen. Even terug naar de bus, ik heb daar erg veel moeite zitten doen om mijn lach in te houden, 'wat doe ik in godsnaam in die bus' dacht ik. In London, om fftjes Kim te zien, hoe raar?! En we zijn weer terug in West End, maar de precieze locatie kan ik jullie niet geven, die weet ik zelf ook niet. Waar ik dus bang voor was, werd werkelijk, ik stond midden in London zonder dat ik wist waar ik heen moest lopen, en ja ik herkende de H&M maargoed die zit ook op elke hoek van de straat dus no, geen aanknoopingspunten. Nou toen heb ik dus hardop staan lachen, waaaar in godnaam moet ik heenlopen. Na 10 min heen en weer gelopen te zijn viel me een bordje op met Oxford Street, nou ik sprong bijna in de lucht van blijdschap. Kim smste ondertussen al een paar keer dat ik echt moest opschieten omdat ze al bijna weg moesten. Nou ik als een kip zonder kop dat bordje gaan volgen, en af en toe kreeg ik weer een kop als er een auto tuuten dat ik niet zomaar de straat moest oplopen, woeeps. YESS ik had het knooppunt gevonden van Oxfort Street met Regent Street, maar tot mijn verbazing kon ik links en recht.. nou op mn gevoel ging ik naar links. Maar aan het einde zat er geen Primark FACK! Ja dat betekende echt dat ik het hele eind terug moest lopen en dat ik dan nog zo'n stuk de andere kant op moest. En kim maar smse 'schiet op' 'ik moet echt bijna gaan, ren gewoon'. Ja rennen is leuk gezegt maar niet midden in London. Maar na 2 min lopen dacht ik RENNENNNNN! Dus ik, met de slappe lach van binnen, zweet en een opwaaiende pony van buiten rennend door London. Conclusie; ben blij dat ik het zelf niet gezien heb. En 'natuurlijk' was ik optijd bij Kim. Ik heb haar maarliefst 10 min gezien én ik ben weer een fotootje rijker. Kimmie super leuk dat ik je fftjes gezien had! Het voelde wel erg alsof we niet in London waren, maar op de weg terug; 'optrekken-uitrollen-remmen' was ik weer terug in London.

Heerlijk wat een lol ik met mezelf heb gehad, ja als er niemand om mij kan lachen moet ik het zelf maar doen.

Trouwens, Ria John Chiel en Maud, Oma en Hanne bedankt voor de leuke kaartjes! Werd blij verrast de afgelopen twee dagen met post voor mij!

Liefs voor iedereen!

Terugblik op de eerste week

Hallo maar weer,

Nu ik hier dik een week ben vind ik het wel weer tijd worden voor een nieuw verhaal. Maar voordat ik daaraan begin wil ik jullie allemaal bedanken voor de leuke en lieve reacties! Ik geniet er enorm van! Dus ga vooral zo door ;). Ik ga hier dus ook proberen op de vragen die jullie gesteld hebben te reageren..Oh 't valt best mee dat jullie erg nieuwsgierig zijn haha.

Ik kreeg een vraag waarmee de kinderen spelen en hoe ik ze bezighoud. Nou als ze thuiskomen uit school dan eten ze iets en vanaf dan mogen ze spelen tot het eten. Ze hebben en heleboel speelgoed zoals zwaarden, pistooltjes, lego, dieren, een brandweerkazerne en auto's. Ze vinden het ook erg leuk om DVD's te kijken. Als ze eenmaal iets aan het doen zijn is het zeuren weg, maar voordat ze of film aan het kijken zijn of aan het spelen zijn moet er nog ff gezeurt en gehuild worden.

Ook kreeg ik een vraag over de straat/buurt. Ik zal zo een foto van de straat plaatsen. En ik betwijfel ofdat ik 's nachts alleen over straat kan. Overdag in ieder geval wel dan hangt er een gemoedelijke sfeer. Maar het is wel de wijk die bekent staat om zijn criminaliteit, hoor ik ook van andere au pairs. Dat zullen we dan vanzelf wel zien. De bus vanuit West End(het echte centrum) rijdt 24 uur per dag naar het centrum van Peckham, dus dat is wel gunstig. Alleen zou ik dan nog 10 min. moeten lopen tussen alle flats en schotels door.

Een andere vraag ging over ontmoetingen met andere au pairs. Ik heb inmiddels een paar meiden ontmoet wat wel eens potentioneel stapmateriaal kan worden. Vrijdag ga ik dan ook iets doen met Vanessa (uit Duitsland) en wat vriendinnetjes van haar. Dus ik ben benieuwd en wordt vervolgd.

Na dat hele gedoe met die auto band is er eigenlijk niets spannends meer gebeurd omdat het weekend er toen aankwam. Hoe ik mijn eerste weekend heb doorgebracht?! Films, Goede Tijden, All you need is love, films, tijdschriften etc etc.. Wel heerlijk relaxt maar ik ben nu toch wel toe aan wat dansmoves! Nog wel grappig om even te vermelden, er wordt in het weekend totaal niet naar mij omgeken, oke dat is niet helemaal netjes van mij, ze blijven wel aardig maar ik moet gewoon mijn eigen plan trekken. Zo ook met het eten, ik dacht dus dat ze me zouden roepen als het klaar was, maar nee. Haar bedoeling was dat ik zelf mocht eten wanneer ik wilde, okee weten we at ook weer.

Gisteren heb ik maar besloten om wat eten voor mezelf te kopen want ik snap het systeem van boodschappen doen hier nog niet zo goed. Er is al sinds dat ik hier ben geen nieuw eten binnengekomen en wie weet hoe lang daarvoor al niet. En aangezien ik toch wil overleven/lunchen had ik boodschappen gedaan. Ook wordt er hier niet echt hard gewerkt om de verwarming weer aan te krijgen. Wat dus inhoud dat ik het nog steeds overal koud heb. Nu heb ik de uitvinding van de eeuw gedaan, ik zet de oven aan, met de duur open zodat het hopelijk iets warmer wordt.

Dit was het weer voor nu, hoop u voldoende op de hoogte te hebben gebracht. Voor vragen en andere informatie kunt u me altijd mailen of bellen op mijn nieuwe nummer: (sorry, ik weet m niet. vraag maar aan Henny Bongers, Ben van der Ven of Alies van der Ven)

Ik zal trouwens als laatste nog even vermelden hoe het met me gaat, het gaat goed, voel me hier erg thuis en op mijn gemak. Ik velang alleen erg naar leuke dingen doen in het weekend, dus hopen dat dat snel staat te gebeuren. Dat betekent ook dat ik voor party-dresses kan gaan shoppen!!

Love, Reggie

Auto pech & wennen

Hallo iedereen,

alweer een verhaal van mij, ik hoop dat ik niet elke dag dingen meemaak die blog-waardig zijn want dan blijf ik aan het typen. Maar gisteren is er wel iets spannends gebeurt wat hier verteld kan worden. Mijn band, van de auto, was namelijk slap!!! Beter gezegd helemaal stuk! Ik verwachte maar hoopte nog erger dat ik nog wel naar huis zou kunnen rijden, maar na een dik half uur gereden te hebben reed ik op de velg en besloot ik de auto toch maar langs de kant te zetten. Daar zit je dan, in je eentje midden in London in een auto met een slappe band. Ik had Sarah op de hoogte gebracht en die had geregeld dat er een soort anwb aan kwam. Nou thank god dacht, maar mijn geluk viel meteen weer in duigen toen ik te horen kreeg van de centrale dat ik 2UUUUUUR!!! in die auto moest wachten. Nou, dat was niet erg prettig. Gelukkig kwam de monteur al na een dik uur. Heerlijk Engels mannetje met een DIKKE bilnaat en heel veel haar, love it!

Ik vind het ook wel leuk om hier wat kleine irritatie puntjes neer te zetten en wat grappige situatie's. Hier rijden ze dus links, zoals iedereen wel weet, op de weg. Dat gaat overigens best goed, ook omdat ik de weg al redelijk ken dus weet waar ik heen moet sturen, maar ook omdat ik een super chauf ben. Nou terug op 't rijden, ik heb géén enkel idee hoe hard ik rijd want 't gaat hier met miles. Ook heb ik geen flauw idee van de maximum snelheid dus ik doe maar wat. Wat er in het verkeer zo'n 10 keer per dag mis gaat bij mij is wanneer ik de weg lopens oversteek ik naar links kijk, half op de weg sta en op een haar na aangereden wordt omdat ik naar RECHTS moest kijken. Ook op straat lijkt 't wel alsof iedereen aan de andere kant elkaar kruist zegmaar, ook in winkels aan de andere kant van het gangpad loopt.

Wat ik nog meer heb gemerkt is dat ik geen last heb van heimwee! alleen naar internet dan. Ik heb inmiddels internet in mijn huis dus ik kan mezelf helemaal uitleven. En ik verwacht dat ik mezelf hier erg thuis ga voelen. Sarah is erg lief voor mij, die kinders iets minder want ze zeuren heeeeel veel en dat haat ik!

Nog iets, speciaal voor Robin, het Prada leven komt hier aardig op gang! Ik zie steeds meer Chanel en Louis tassen etc. ik zal een een balletje opgooien dat ik daar niet vies van ben en hopen dat ik als verlaat verjaardagscadeau nog ooit een tassie krijg.

tot snel maar weer! liefs

P.S. Ik heb net iets héél erg gekocht! Niet in de one pound shop maar in de Primark(die zit op 10 min lopen van mn huis, niet verkeerd) nep Uggs!!! Mijn nachtmerrie wordt werkelijkheid, ik zal me even verantwoorden: het is hier extreem koud in huis en ik MOET mijn schoenen uit, dus ik moest iets!

Eerste dagen in Peckham, London

Halloo iedereen!

phoee ik heb echt afgezien zonder internet zeg! Ik had met vanalles rekening gehouden behalve met dit. Niet echt een opsteker dus want net nu had ik iedereen zo hard nodig.

Nou ik zal maar gewoon beginnen bij het begin. Lieve vriendinnetjes, papa, mama en Alies&Ewout super lief dat jullie allemaal mee zijn gegaan naar het vliegveld! Dat vond ik erg fijn, ook dat jullie me uit hebben gezwaaid want ik zag jullie gewoon staan! Erg prettig, zelfs toen ik opsteeg zag ik jullie nog haha!

Eenmaal in Engeland ging het goed, ik vond snel de kar voor mijn koffer en zelfs mijn koffers vond ik snel. Maar... toen ik de deuren uitliep en in de aakomsthal aankwam zag ik geen Sarah en geen kleine kroeskoppen. Ik besloot even te wachten, maar er kwam nog altijd geen 'bekent' persoon aan. Ik besloot een uur te wachten omdat er misschien iets mis was gegaan in de communicatie over het tijdsverschil en de verachte aankomst tijd. Gelukkig kwam ze na 50 min wachten aangelopen alsof er niets aan de hand was, ze had verwacht dat ik wel vertraging zou hebben. Oke ander ontvangst dan verwacht maar zo had ik even de tijd om uit te rusten na de vlucht en alle hektiek op Eindhoven Airport. Ze was wel meteen erg aardig en behulpzaam naar mij. Oscar(4) en Auberon(2) (de kindjes) waren erg verlegen. Volgende probleem kwam snel, in de auto. Ze had een stoel in de kattebak voor haar schoonzun, die we blijkbaar meteen gingen brengen met uitgebreid koffie drinken en vervolgens avondeten! Ik moest dus een van mijn ZWARE koffers op mn schoot dragen. Niet erg confortabel als je 40 min moet rijden terwijl je niets ziet en allen aan de andere kant van de weg gebeurt. Maargoed ik was blij dat we bij dat gezin waren aangekomen. Daar heb ik dus mijn eerste Engelse avondeten op. Best Nederlands en lekker.

Ik was blij toen we in mijn huis aankwamen. Erg mooi, ik zal ook foto's plaatsen vandaag. Je moet ervan houden, een apart stijltje, maar erg leuk. Ik kreeg mijn kamer toe gewezen, die best groot is, en daarna moest ik helpen met de jongens naar bed te brengen + onthouden hoe het allemaal moet want ik begreep meteen dat ik dat vanaf toen zelf moest doen. Daarna, rond een uur of 9 Engelse tijd, was het mooi geweest en ging ik slapen. Ik moest ookweer om 6.30 opstaan, dacht ik, om de jongens voor school klaar te maken.

De volgende ochtend was raar, ik was te laat op volgens Sarah want ik had om 6.30 klaar moeten zijn, wat dus betekend dat ik om schrik niet 6uur op moet staan HELP! We moesten snel ontbijten en in de auto naar school. Nadat de jongens naar school waren gebracht gingen Sarah en ik naar het centrum van Peckhem, de wijk/area waar ik woon om een simkaart en een pasje voor de bus te kopen. Ik kwam er dus weer ineens achter dat Sarah de hele dag vrij was en me zou helpen met alles. We zijn toen even naar huis gegaan en daarna, alsof het ''t rondje Uden' was naar West end (als je het zo schrijft!) dat is waar de London eye is en alle winkels zijn, gewoon het centrum. Dat was ook erg leuk, nu weet ik hoe de bus werkt, welke lijn ik moet hebben etc etc. Ik heb inmiddels ook een Nederlands stopcontact gekregen dus vrijwel alles loopt behalve internet!! Daarna moest ik rijden, opzich ging dat best goed alleen ik moet erg goed opletten bij bochten en rotondes, eigennlijk de hele tijd dus. Daarna volgde het zelfde ritueel als elke dag zal gebeuren, spelen met de kinderen, eten koken, eten, in bad, naar bed dan heb ik tijd voor mezelf maar dat bestaat uit doche en naar bed.

Vandaag heb ik de kinderen naar school gebracht, met Sarah langs me zodat ze nog tips kon geven. Daarna ging zij naar het werk en ik naar de bieb, want hier heb ik internet! Eindelijk!! Om 3 uur is de eerste uit van school dus dan ga ik mijn allereerste rondje rijden in een Engelse auto, spannend!!

Ik hou jullie op de hoogte, de foto's komen morgen want mijn batterij is bijna leeg!

heeel veel liefs Reggie

Vertrek

Hallo iedereen,

allereerst leuk dat jullie mij gaan volgen! Hier ga ik proberen alles netjes bij te houden wat ik meemaak. Zo nodig met foto's!

Ik vertrek zondag, zoals vele van jullie zullen weten, en dat vind ik best spannend! Er moet nog veel geregeld worden, maar het moeilijkste moet ook nog gebeuren en dat is mijn koffer. Beter gezegd kofferS.

Als jerechts klinkt op 'profiel' kun je de informatie over het gezin vinden.

Zorg dat iedereen skype heeft zodat ik altijd nog een keertje, of elke week, met jullie kan kletsen.

Ik verwacht dat jullie volgende week mijn eerste échte Engelse verhaal kunnen lezen.

Liefs,

Reggie

(Alvast sorry voor alle spelfouten die zullen komen, en die hier misschien ook al instaan.)